Οι επεμβάσεις ρινικής χειρουργικής εκτελούνται με κλειστή ή ανοιχτή ρινοπλαστική πρόσβαση. Οι συζητήσεις σχετικά με το ποια επιλογή ρινοπλαστικής είναι καλύτερη συνεχίζονται όχι μόνο στα φόρουμ ρινοχειρουργικής, αλλά και στην κοινότητα των πλαστικών χειρουργών. Ορισμένοι ειδικοί πιστεύουν ότι τα περισσότερα από τα προβλήματα αισθητικής ή/και λειτουργικής φύσης επιλύονται καλύτερα με τη βοήθεια κλειστής ρινοπλαστικής. άλλοι έχουν διαφορετική άποψη και πιο συχνά χειρουργούν ασθενείς με ανοιχτή μέθοδο.
Ποια μέθοδος είναι καλύτερη - ανοιχτή ή κλειστή ρινοπλαστική; Η προτεινόμενη δημοσίευση συζητά τα βασικά χαρακτηριστικά κάθε παραλλαγής πρόσβασης στη ρινοπλαστική, τα κύρια πλεονεκτήματα των μεθόδων και τα μειονεκτήματά τους.
γενικές πληροφορίες
Η βασική διαφορά μεταξύ των εξεταζόμενων μεθόδων είναι ο εντοπισμός της χειρουργικής προσέγγισης. Η κλειστή ρινοπλαστική γίνεται μέσω εσωτερικής πρόσβασης. Οι τομές περνούν από τη βλεννογόνο μεμβράνη των ρινικών διόδων, το δέρμα των φτερών και της κολομέλας δεν έχει υποστεί ζημιά. Με αυτή την επιλογή, ο πλαστικός χειρουργός, στην πραγματικότητα, αποκτά δύο ανεξάρτητες πρόσβαση στους εν τω βάθει ανατομικούς σχηματισμούς του αριστερού και του δεξιού μισού του ρινικού σκελετού, γεγονός που επιδεινώνει κάπως την ορατότητα του χειρουργικού πεδίου.
Η ανοιχτή ρινοπλαστική γίνεται με εξωτερική πρόσβαση. Οι τομές περνούν από το δέρμα του λεπτού διαφράγματος μεταξύ των ρινικών διόδων (που ονομάζονται columella) και των φτερών. Μια μακρύτερη και, κυρίως, συνεχής τομή επιτρέπει στον πλαστικό χειρουργό να μετακινήσει το δέρμα της άκρης στη γέφυρα της μύτης και να αποκτήσει εξαιρετική εικόνα των εσωτερικών ανατομικών δομών (χόνδρος, οστά) που πρέπει να αλλαχθούν. Μετά τη διόρθωση, στο σημείο των τομών παραμένουν μικρές ουλές, οι οποίες τελικά γίνονται σχεδόν αόρατες.
Ανοιχτό πλαστικό: χαρακτηριστικά της μεθόδου
Σύμφωνα με τους ασθενείς, το βασικό μειονέκτημα της ανοιχτής ρινοπλαστικής είναι ότι μετά τη διόρθωση παραμένουν μικρές ουλές στο δέρμα των ουραίων τμημάτων της μύτης. Αν και οι μετεγχειρητικές ουλές δύσκολα γίνονται αντιληπτές και μετά την ολοκλήρωση της περιόδου αποκατάστασης είναι σχεδόν αδύνατο να τις δούμε, πολλοί μπερδεύονται από το ίδιο το γεγονός της παρουσίας τους. Αυτό αναγκάζει τους ασθενείς να αναζητήσουν ειδικούς που είναι έτοιμοι να πραγματοποιήσουν μια διόρθωση με κλειστό τρόπο.
Για έναν πλαστικό χειρουργό, η ελαχιστοποίηση ή η πλήρης απουσία ορατών ουλών στο δέρμα δεν έχει επίσης μικρή σημασία, αλλά άλλα χαρακτηριστικά της τεχνικής έρχονται στο προσκήνιο για έναν ειδικό. Η ανοιχτή ρινοπλαστική συνδέεται με βλάβες στην κολυμέλα και αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό μειονέκτημα, όχι μόνο ως προς τις ουλές, αλλά και ως προς τις μακροχρόνιες αισθητικές συνέπειες της χειρουργικής επέμβασης.
Γιατί είναι σημαντική η βλάβη στη λεπτή γέφυρα δέρματος μεταξύ των ρινικών οδών; Η Columella εκτελεί σημαντικές λειτουργίες. Μέσα σε αυτόν τον ανατομικό σχηματισμό βρίσκονται αιμοφόρα αγγεία - αρτηρίες, φλέβες - μέσω των οποίων τα θρεπτικά συστατικά και το οξυγόνο εισέρχονται στο περιφερικό άκρο της μύτης.
Οι στήλες αρτηρίες είναι υπεύθυνες για τον τροφισμό των ιστών και ως εκ τούτου η ασφάλειά τους κατά την πλαστική χειρουργική επηρεάζει τη δυναμική της περιόδου αποκατάστασης. Οι κολειακές φλέβες αποστραγγίζουν το φλεβικό αίμα. Η βλάβη τους είναι γεμάτη με επιδείνωση της λειτουργίας παροχέτευσης και αυξημένη συμφόρηση, η οποία εκδηλώνεται με μεγαλύτερη σοβαρότητα και επιμονή του πρηξίματος της άκρης της μύτης μετά την επέμβαση.
Η δεύτερη πτυχή σχετίζεται με το γεγονός ότι η κολομέλα εκτελεί μια υποστηρικτική λειτουργία. Αυτό είναι ένα είδος «στήριξης» που συγκρατεί την άκρη στη σωστή ανατομική θέση. Κατά τη διάρκεια μιας ανοιχτής επέμβασης, η λειτουργία στήριξης της κολομέλας μπορεί να επηρεαστεί, κάτι που θεωρητικά (και στην πράξη) μακροπρόθεσμα ή μεσοπρόθεσμα μπορεί να οδηγήσει σε αισθητική επιπλοκή με τη μορφή πτώσης του άκρου.
Έτσι, τα βασικά μειονεκτήματα της ανοιχτής ρινοπλαστικής είναι τα εξής:
- Οι στήλες είναι κατεστραμμένες, γεγονός που επιδεινώνει τη δυναμική της περιόδου ανάρρωσης, αυξάνει τη σοβαρότητα και τη διάρκεια του οιδήματος.
- Η υποστηρικτική λειτουργία της κολομέλας επιδεινώνεται, με αποτέλεσμα τον κίνδυνο μιας αισθητικής επιπλοκής με τη μορφή πτώσης της άκρης.
- Μικρές ουλές παραμένουν στο δέρμα.
Υπάρχει ανοιχτή μέθοδος και πλεονεκτήματα. Το κλειδί είναι ότι μια συνεχής και εκτεταμένη (σχετικά εκτεταμένη) τομή επιτρέπει στον χειρουργό να ανοίξει πλήρως το χειρουργικό πεδίο και να αποκτήσει καλή πρόσβαση στους ανατομικούς σχηματισμούς του ρινικού σκελετού. Όταν απαιτούνται πολύπλοκοι χειρισμοί σε βαθιά στοιχεία, η καλή θέαση του χειρουργικού πεδίου παίζει καθοριστικό ρόλο. Είναι πολύ σημαντικό κατά τη δευτερογενή ή επανορθωτική διόρθωση μετά από ένα σοβαρό κάταγμα και επομένως τέτοιες επεμβάσεις γίνονται σχεδόν πάντα με ανοιχτό τρόπο.
Κλειστή μέθοδος: χαρακτηριστικά
Τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα της κλειστής ρινοπλαστικής είναι μια κατοπτρική εικόνα των πλεονεκτημάτων και των μειονεκτημάτων για τα οποία μιλήσαμε στην προηγούμενη ενότητα; Ως ένα βαθμό, είναι.
Η κλειστή ρινοπλαστική συνοδεύεται από λιγότερο τραύμα στους μαλακούς ιστούς. Το columella δεν ανατέμνεται, αντίστοιχα, οι φλέβες και οι αρτηρίες που φέρνουν θρεπτικά συστατικά και οξυγόνο, και μέσω των οποίων αποστραγγίζεται το υγρό των ιστών από την άκρη, δεν καταστρέφονται. Ως αποτέλεσμα, μετά από κλειστή ρινοπλαστική, η ανάρρωση είναι συνήθως ταχύτερη. Το οίδημα είναι λιγότερο έντονο και περνά πιο γρήγορα.
Ο κίνδυνος αισθητικής επιπλοκής με τη μορφή πτώσης του άκρου είναι πολύ μικρότερος. Δεν υπάρχουν ορατές ουλές στο δέρμα, κάτι που για πολλούς ασθενείς γίνεται καθοριστικό επιχείρημα υπέρ της κλειστής ρινοπλαστικής.
Πλεονεκτήματα της κλειστής μεθόδου:
- Λιγότερη αιμορραγία, λιγότερο έντονη βλάβη στους μαλακούς ιστούς των ουραίων τμημάτων της μύτης.
- Οι αρτηρίες και οι φλέβες που είναι υπεύθυνες για την παροχή αίματος στο άκρο δεν είναι κατεστραμμένες.
- Η υποστηρικτική λειτουργία της columella διατηρείται, δεν υπάρχει κίνδυνος πτώσης του άκρου μετά τη διόρθωση.
- Δεν υπάρχουν ουλές στο δέρμα.
- Η ανάρρωση μετά την επέμβαση είναι ταχύτερη. Το οίδημα είναι λιγότερο έντονο και περνά πιο γρήγορα.
Το μειονέκτημα της κλειστής μεθόδου είναι οι περιορισμένες δυνατότητές της. Ναι, πολλά αισθητικά προβλήματα μπορούν να λυθούν με μια κλειστή επέμβαση, αλλά, δυστυχώς, όχι όλα. Η αναθεωρητική πλαστική απαιτεί πλήρη εικόνα του χειρουργικού πεδίου και ως εκ τούτου, σε επαναλαμβανόμενες επεμβάσεις, η ανοιχτή ρινοπλαστική χρησιμοποιείται συχνότερα.
Η πλαστική άκρης, παρά την φαινομενική απλότητά της, απαιτεί επίσης συχνά τη χρήση ανοιχτής τομής. Εάν είναι απαραίτητο να εγκαταστήσετε μεγάλα μοσχεύματα για να διαμορφώσετε το σχήμα και να διορθώσετε ένα ελάττωμα, ο χειρουργός πρέπει να χρησιμοποιήσει εξωτερικές τομές, καθώς μερικές φορές δεν είναι δυνατή η εγκατάσταση μεγάλων εμφυτευμάτων μέσω εσωτερικής προσέγγισης.
Η επιλογή μεταξύ ανοιχτής και κλειστής ρινοπλαστικής καθορίζεται σε μεγάλο βαθμό από τις ιδιαιτερότητες του προβλήματος με το οποίο ο ασθενής απευθύνθηκε στον πλαστικό χειρουργό. Εάν ένα αποτέλεσμα υψηλής αισθητικής μπορεί να επιτευχθεί μόνο με εξωτερικές τομές, ο χειρουργός επιλέγει την ανοιχτή μέθοδο. Εάν η διόρθωση μπορεί να πραγματοποιηθεί τόσο μέσω εξωτερικών όσο και εσωτερικών τομών, προτιμάται η κλειστή επέμβαση.
Θα λάβετε λεπτομερείς πληροφορίες σχετικά με τα χαρακτηριστικά, τα μειονεκτήματα και τα πλεονεκτήματα της κλειστής και ανοιχτής ρινοπλαστικής σε ατομική συνεννόηση με πλαστικό χειρουργό.